'Ik woon in Genk en da's natuurlijk ook een centrumstad', vertelt Nawal. 'Ik kom echter graag naar hier om te wandelen en me te ontspannen. Ik ben niet iemand die ongemakkelijk wordt van stiltes, integendeel, ik zoek ze soms zelf op. Sammy staat zeven dagen op zeven aan, maar leert nu van de rust die ik zoek.'
Uren samen praten
Nawal Farih en Sammy Mahdi hadden al veel gemeen: hun leeftijd, allebei parlementslid en dan voor dezelfde partij, cd&v. Sinds hun verloving hebben ze ook een gedeelde toekomst. Het koppel maakte het nieuws bekend op nieuwjaarsdag. Symbolisch voor een nieuw begin?
'Sammy vroeg me kort voor de feestdagen ten huwelijk', zegt Nawal, die sinds 2019 in de Kamer zetelt. 'Voordat we het publiek maakten, wilden we eerst familie en vrienden persoonlijk inlichten.'
Is hij op z'n knie gegaan?
Jawel! Hij had het goed voorbereid, ik was totaal verrast. Hij is ook m'n ouders om m'n hand gaan vragen. Heel oldskool, maar zo zijn we. Bij dit soort momenten in het leven moet je een tijdje kunnen stilstaan. Toen we pas samen waren, merkte een vriendin op: 'Hoe kunnen jullie zoveel uren samen praten?' 2,5 jaar later is er nog niets veranderd.
Sammy vroeg je toch niet ten huwelijk uit schuldbesef omdat hij vaker bij Bart De Wever en Conner Rousseau is dan bij jou?
(lacht) Ik neem zelf ook deel aan de regeringsonderhandelingen, de besprekingen rond volksgezondheid. Het is pittig druk. Maar we beseffen allebei dat er naast de job nog een ander leven is.
Jullie zijn niet het eerste 'kamerkoppel': Miet Smet en Wilfried Martens, Sophie Pécriaux en Rik Daems, en Els van Doesburg en Peter De Roover gingen jullie voor.
Ik zeg altijd dat het lot ons heeft samengebracht. Het was nooit mijn bedoeling om in de politiek te stappen, ik ben er ingerold. En romances op de werkvloer vind je overal. Het is ook ons overkomen. Sammy en ik kennen elkaar zeven jaar. Als jongerenvoorzitter kwam hij wel eens op het kabinet van Jo Vandeurzen, waar ik destijds werkte.
Hij had toen naar het schijnt al een oogje op jou.
Ik heb inderdaad gehoord dat ik hem 'opviel'. Romantiek was er echter nog niet, ik was een mysterieuze onbekende voor hem. De diepe vriendschap is pas later gekomen. En nu zijn we partners in crime voor 't leven.
Wat moeten we ons voorstellen bij 'liefde in de Wetstraat'? Vliegen de koosnaampjes en de kusjes dan in het parlementaire halfrond?
Absoluut niet. We gaan professioneel om met ons mandaat. De meesten merken het niet eens dat we een koppel zijn. Tijdens vergaderingen clasht het zelfs al eens tussen ons. Niet zo lang geleden gebeurde dat nog tijdens een fractievergadering. Onze eerste onenigheid van 't jaar! (lacht)
Is Sammy toch ook een beetje romantisch?
Meer dan ik zelfs. Kijk, ik begin al te glunderen. Sammy kan heel origineel en verrassend uit de hoek komen. We waren amper vier weken samen toen hij me een 'belofte-ring' gaf. Hij beloofde me eeuwige trouw en toewijding. Da's typisch Sammy: verrassend en romantisch.
Hij was dus al snel zeker van zijn zaak?
Ik ook. Weet je, ik was nooit het dromerige meisje dat zocht naar de prins op z'n witte paard. Maar de romanticus Sammy heeft voor mij een nieuwe wereld geopend.
Jullie zijn soulmates?
Precies! Zo'n diepe connectie heb ik nooit gekend. We zijn twee sterke individuen die elkaar goed aanvullen. Als ik maar 70% heb, zal hij 130% geven, en omgekeerd. Da's liefde.
Als studente was je naar verluidt ernstig en frivool tegelijk. Je richtte de vzw De Lift op voor leerlingen uit kwetsbare gezinnen, maar stond ook op het podium van 'Tien Om Te Zien'.
Ja, als achtergronddanseres. Vandaag ben ik nog steeds ernstig en frivool. Nieuwsgierig ook: ik wil steeds nieuwe dingen leren kennen. Sammy is net zo. Omdat we allebei de kwetsbaarheid van het leven inzien, beseffen we ook de ernst van ons maatschappelijk engagement, maar zijn we evengoed levensgenieters.
Merk je het aan hem als de regeringsonderhandelingen stokken of als Bouchez hem bruuskeert?
Dat lees ik vaak pas de dag nadien in de krant. Werk en privé houden we gescheiden. Als we samen zijn, hebben we het niet over de dossiers waaraan we werken of details van vergaderingen.
Sammy is iets feller dan jij, wordt gezegd.
We hebben veel gemeen, maar gebruiken soms een andere manier van communiceren. Hij is meer een durver, ik ben meer zorgzaam, de ene manier is niet beter of slechter dan de andere. Herinner je de vluchtelingen uit Oekraïne drie jaar geleden. Sammy zette meteen z'n schouders onder het initiatief #PlekVrij, waarbij gezinnen vluchtelingen zouden opvangen. Terwijl ik me vooral zorgen maakte waar die kwetsbare Oekraïense vrouwen zouden terechtkomen.
Je verloofde getuigde over het racisme dat hij ervaart. Hoe beleef jij dat?
Hout vasthouden, maar tot dusver blijf ik gespaard van de negativiteit die veel politici over zich heen krijgen. Ik ken vrouwelijke collega's die seksisme ervaren of jongere collega's die die te weinig aan bod komen. Want onrecht is er natuurlijk in verschillende vormen. In mijn geval valt het dus goed mee.
Misschien omdat jij in het warme Limburg woont.
Diversitieit heeft hier door het mijnverleden diepere wortels. We zijn een diverse provincie, waar iedereen een plek heeft.
Vlaams Belang haalt intussen weer meer dan 20%. Schrik je daarvan?
Toch wel. Extreemrechts rukt overal op. Hopelijk is de wereld waarin mijn kinderen opgroeien, iets verdraagzamer. We moeten bewijzen dat diversiteit kan werken. Dat is een kwestie van integratie en wederzijds respect. Kijk naar Limburg: er zijn hier weinig spanningen tussen de gemeenschappen.
Krijg je vaak de vraag wat een moslima doet bij een christendemocratische partij?
Steeds minder. Men vraagt Hilde Crevits toch ook niet in elk interview naar haar geloof? (zucht) Religie vul je zelf in.
Je bent Belg, hebt Marokkaanse roots en bent geboren in Frankrijk. Leg eens uit?
Mijn vader woonde voor z'n werk in Parijs, maar mijn moeder kon daar niet aarden. Ze voelde zich niet oké in die grote stad, waar de mensen elkaar amper kennen. Ze had heimwee naar Winterslag. Vader was slager, hij is intussen met pensioen, moeder is nog altijd maatschappelijk werkster. Zij zijn mijn voorbeelden. Mijn moeder vertelde me vaak over de kwetsbare gezinnen met wie ze werkte. We zijn thuis steeds plichtbewust opgevoed met het idee dat je iets moet teruggeven aan de samenleving. Ik koos er dan ook voor om op vrije woensdagnamiddagen bijles te geven aan leerlingen uit kwetsbare gezinnen. Daarom richtte ik ook De Lift op.
Was je een tijdlang ook geen mantelzorger voor je moeder?
(pauzeert even) Sorry, ik heb het altijd moeilijk als ik hierover praat. (geëmotioneerd) Zes jaar geleden kreeg mijn moeder een beroerte. Zij is m'n beste vriendin. Van de ene dag op de andere kon deze supervrouw vrijwel niets meer. De eerste zes maanden van haar revalidatie was ik er altijd voor haar, dat vond ik mijn plicht als dochter. Mijn familie betekent ontzettend veel voor mij. Zo zie ik mijn ooms en tantes ook elke week. En mijn overleden grootvader zit voor altijd in m'n hart.
Hoe gaat het nu met je moeder?
Ze is weer de sprankelende vrouw van weleer. Na haar herstel ging ze weer aan de slag en zelfs toen ze met pensioen kon, bleef ze werken. 'Ik heb drie jaar niets kunnen doen voor de samenleving en dat wil ik inhalen', zegt ze.
Het grootste cultuurverschil tussen jou en Sammy is Genk versus Vilvoorde, de steden liggen 100 kilometer van elkaar.
Zo groot is dat verschil heus niet. Ik heb al veel van de wereld mogen zien. Vroeger deed ik marktonderzoek voor Europese bedrijven in het buitenland. Ik woonde onder andere op de Filipijnen, in Dubai, Oman en Singapore. Grote steden schrikken me niet af.
In het besef dat dit een foute vraag kan zijn, maar zet je je eigen ambities opzij na het huwelijk of als er kinderen zouden komen?
Hetgeen dat mijn potje geluk vandaag vult, zal dat misschien morgen niet doen. Sammy en ik weten van elkaar dat we ambitieus zijn en stimuleren elkaar daar ook in. Er is geen groter geluk dan je partner gelukkig te zien. We hebben een goede balans tussen werk en privé.
Sammy heeft nogal een vurige kinderwens, niet?
Yes! Ik heb de man van mijn dromen ontmoet en uiteraard groeit er dan ook een kinderwens. Maar voor wanneer dat zal zijn, weet ik echt niet.
Ben je bang om een ploetermoeder te worden?
Met een sterke partner naast je, die je respecteert, hoeft er geen ploetermoeder of ploetervader te zijn. (glimlacht)
Over je politieke carrière gesproken: je was in het verleden al eens kandidaat-minister, én je bent actief rond volksgezondheid. Frank Vandenbroucke, maak plaats voor Nawal?
Oei, da's hard geformuleerd. Onze partij heeft bovendien met Annelies Verlinden en Vincent Van Peteghem twee schitterende ministers. Het zou logisch zijn als straks hun mandaat wordt verlengd.
Vrees je ook niet dat mensen bij elke promotie zullen zeggen: 'Ze heeft het aan haar man te danken, want hij is de voorzitter'?
Ik besef dat ik in een kwetsbare positie zit, maar ik werk vooral keihard en hoop dan ook dat dat hetgeen is dat wordt opgepikt. Hopelijk wordt onze liefde niet mijn straf. Ik heb ooit als studentenjob stewardessenwerk gedaan. Toen we een koppel werden, kopte een krant: 'Van stewardess tot vrouw van'. Daar komen mijn haren dus van overeind. Maar de meeste journalisten zijn er wel correct mee omgegaan. Ja, ik ben de vriendin van Sammy. Et alors? Ik blijf eerst en vooral Nawal, federaal parlementslid, gemeenteraadslid in Genk en kopvrouw in Limburg.
Heb je al nagedacht over het feest? Hoe ziet je droomhuwelijk eruit?
Het maakt weinig uit hoe het eruitziet, zolang iedereen er maar is die we graag zien. Samen het geluk vieren, is er iets mooier?
Je houdt hopelijk toch van honden?
Ik ben verliefd geworden op Pamuk! Thuis hadden we altijd katten maar door Pamuk ben ik ook van honden gaan houden. Ze is soms wel een tikje jaloers, merk ik. Maar ze is er oké mee.
In dat geval: leef lang en gelukkig, Nawal! n
