Artikel De Morgen: "Olifantenhuid? Dit werk heeft me net zachter gemaakt"

We beginnen met de rel van de week, of was het van deze regeerperiode: de meerwaardebelasting. Mahdi lekt vorige week informatie uit een vergadering over die veelbesproken taks, waarop Conner Rousseau (Vooruit) uit zijn krammen schoot en - uiteraard - ook Georges-Louis Bouchez (MR) meedeed met het laatste rondje ruziemaken. Farih: "Onze voorzitter heeft niet gelekt; ik zie echt het probleem niet."

"Vooruit heeft altijd gezegd dat er geen uitzonderingen mogen zijn voor de meerwaardebelasting. Dat geldt dus ook voor het pensioensparen en de groepsverzekering.

"Waarom is Conner dan kwaad op degene die zijn standpunt helder formuleert? De socialisten lijken zich te schamen voor hun eigen visie. Over zo'n belangrijk onderwerp ga je toch geen achterkamertjespolitiek bedrijven? Of zaken verzwijgen?"

Voor het eerst krijgt de nieuwe regering zo Vivaldi-vibes.

"Die voel ik in ieder geval niet. Dit is een hervormingsregering met een sterk regeerakkoord. Vivaldi was dat minder. We moeten nu gewoon de modaliteiten van de meerwaardetaks uitklaren. Wij willen de voetvrijstelling op 20.000 euro zetten. N-VA wil een vrijstelling van tien jaar. Vooruit wil geen uitzonderingen."

Waarom is de drempel van 10.000 euro niet hoog genoeg?

"De meerwaardebelasting is er om de sterkste schouders een eerlijke bijdrage te laten leveren. Ouders die elke maand 100 euro opzijzetten voor hun kinderen, dat zijn niet die sterkste schouders. De overheidsdienst Financiën heeft berekend dat je met een drempel van 20.000 euro nog steeds meer dan 800 miljoen euro opbrengst hebt. Dat is veel meer dan de beoogde 500 miljoen euro."

Paul De Grauwe zegt nu al: elke rijke Belg maakt gewoon een vennootschap en ontsnapt aan die meerwaardetaks.

"Er zullen altijd sluipwegen zijn, maar dat betekent niet dat je als beleidsmaker je morele kompas moet weggooien. Je kunt altijd excuses fabriceren om geen nieuw beleid te maken."

De loslippige kabinetschef van Jan Jambon (N-VA) heeft al getoond waar die sluipwegen liggen.

"Informatie verschaffen aan mensen, of het nu fiscalisten of gewone burgers zijn, is toch een taak van de politiek? Ik heb problemen met de stijl van Jambons kabinetschef. Die persoonlijke aanvallen op de ministers kunnen echt niet. Maar ik ga straks ook bij de lokale afdeling in Hamont-Achel het regeerakkoord toelichten."

Wat een mak antwoord. Geven cd&v-cabinetards misschien ook zulke lezingen?

"Daar ben ik niet van op de hoogte. Er gelden strenge regels sinds kabinetsmedewerkers van Johan Van Overtveldt (N-VA) iets gelijkaardigs deden. Daar staat niet in dat een kabinetschef geen toelichting mag geven. Ik ben niet mak, ik ben gewoon correct."

Wij horen dat het akkoord over de meerwaardetaks pas op 21 juli om zes uur 's ochtends beklonken zal worden.

"Dat is fluisterpolitiek uit de wandelgangen waar ik mij niet druk om maak en al zeker niet aan meedoe."

Cd&v had het de laatste weken niet onder de markt. Annelies Verlinden, voormalig minister van Binnenlandse Zaken, blijft volhouden dat ze niet wist dat partijgenoot Pieter De Crem in zijn thuisgemeente Aalter niet-Belgen veel langer liet wachten op hun papieren dan andere inwoners. Nochtans werden er vanuit de administratie meerdere mails naar haar kabinet gestuurd.

Farih: "Annelies is zeer principieel. Ze krijgt zelfs vaak het verwijt dat ze te veel naar de kleine lettertjes kijkt. Ik geloof haar dus echt wel op haar woord. Hilde Crevits, de bevoegde minister, heeft ook direct een audit besteld."

Maar het kan toch niet dat er op het kabinet van Verlinden geen enkele alarmbel rinkelde?

"Ik heb zelf op een kabinet gewerkt, bij Jo Vandeurzen (cd&v). Daar komen zoveel dossiers en zoveel mails binnen, bij zoveel medewerkers. Je kunt niet alles tot in het allerkleinste detail checken."

Kom, dit gaat over een partijgenoot, een burgemeester...

"Laten we eerlijk zijn: De Crem is niet meer actief binnen de Wetstraat of binnen de partij. Hij is een beetje een loner."

Mocht u met uw man in Aalter gaan samenwonen, dan hadden jullie enorm lang moeten wachten op jullie papieren.

"Dat voorbeeld rakelt de pers steeds maar op. In ieder geval: elke vorm van discriminatie, elke vorm van onrechtvaardigheid, daar verzet ik mij compleet tegen - dat zit in mijn bloed. Artikel 1 van ons partijprogramma is volkomen terecht: elke mens telt. Maar ik zou toch zot zijn om op basis van die reportage zijn ontslag te eisen?"

Waarom blijft u zo behoedzaam? Waarom zegt u niet gewoon: De Crem moet weg?

"Ik kan hard gaan, maar ik rij nooit blind. U mag mij bellen één seconde nadat de audit gepubliceerd is of het parket beslist om te vervolgen."

Na de dodelijke aanrijding van de elfjarige Fabian in Brussel klinkt ook de roep om het ontslag van de bevoegde ministers. Verlinden zit dus weer in nauwe schoentjes.

"Dit is zo'n ongelooflijk schrijnende dood voor een jongen van elf, dit vraagt om structurele veranderingen. In de trainingen van de politie moet er aandacht voor komen dat zij tijdens een interventie niet in een tunnelvisie terechtkomen. Want het leven van een kind mag nooit in gevaar komen, ook niet in the heat of the moment. Dit gaat het vertrouwen van jongeren in de politie, dat al laag is, ook zeker niet helpen. Al wil ik ook duidelijk stellen dat de betrokken agenten hier een levenslang trauma aan zullen overhouden."

Het gesprek gaat over op Gaza, waar die ochtend 27 doden vielen bij de langverwachte voedselbedeling. "Ik kijk, zoals zoveel mensen, constant naar de beelden van het onmenselijke geweld in Gaza.

"We voelen ons allemaal zo machteloos bij het zien van die gruwel. Als partij hebben wij daarom ook extra druk gezet op de regering om de Gazaresolutie zo scherp mogelijk te krijgen. Wij hebben trouwens niet ineens het lot van de Gazanen ontdekt. Mijn collega Els Van Hoof is hier al jaar en dag mee bezig."

Die resolutie is toch vooral vaag en voorzichtig?

"Dat wij veel verder wilden gaan, is toch voor iedereen zonneklaar? Ik kan al dit leed in ieder geval niet meer aanzien. België staat erom bekend dat zijn diplomaten dealmakers zijn. Hopelijk zijn we dat ook, binnenkort in New York, als het over de erkenning en de tweestatenoplossing voor Palestina gaat. We moeten daar een leidende rol opnemen, want met ons kleine landje kunnen we in ons eentje niet veel verwezenlijken."

Binnen de regering hoor je weleens: die cd&v'ers zijn gewoon deugpronkers. Aan het leed van de Gazanen kunnen we vanuit België niets veranderen.

(scherp) "Wat bedoelen ze dan precies?"

Jullie spelen voor de bühne.

(verontwaardigd) "Dat is pijnlijk om te horen. Ik pik dit totaal niet. Ik speel nooit voor de bühne: het gaat hier over 53.000 mensenlevens. Ik word hier heel emotioneel van."

"Sorry voor mijn reactie. (slikt tranen weg) Ik ben eigenlijk nooit emotioneel in het openbaar, maar deze opmerking komt hard binnen. Zit niet iedereen in de politiek om meer rechtvaardigheid te verkrijgen voor zo veel mogelijk mensen? Hier en in de rest van de wereld? Ik vecht voor een gemeenschap, ik vecht voor een plek voor iedereen in de samenleving."

Mogen we nog even doorduwen? Dit is geen verkooppraatje voor de etnische stem?

"Dit is zo verschrikkelijk. Ik heb nooit gezien, althans niet in mijn partij, dat wij alleen aan politiek doen om bepaalde doelgroepen te paaien, en al zeker de zogenaamde 'etnische stem' niet. Ab-so-luut niet.

(klopt op tafel) "Ik veroordeel ten stelligste dat mensen durven te beweren dat wij verontwaardiging faken. Hebben die mensen wel een hart? Kunnen ze nog in de spiegel kijken? Zij zien toch ook, elk uur, elke dag die beklemmende beelden?

"Wat willen die kwaadsprekers eigenlijk precies zeggen? Dat de Vlaming geen empathie heeft? De enquête van De tafel van Gert toont nochtans het omgekeerde: driekwart van de Vlamingen vindt dat er een genocide bezig is en veroordeelt het buitensporig geweld. Is dat dan niet de modale Vlaming?"

Het is wel cynisch, niet, het leven in de Wetstraat?

"Dit is mijn zesde jaar in de Wetstraat. Ik heb altijd gezegd: als mijn ambitie en mijn idealisme wegebben door het welig tierende cynisme, stop ik ermee."

De premier zegt ook: als premier Netanyahu hier landt, gaan we hem niet oppakken.

"Die woorden heeft hij teruggetrokken. In de resolutie staat klaar en duidelijk dat iedere oorlogsmisdadiger op Belgische bodem zal worden opgepakt. Alle geesten kunnen dus rijpen, ook die van de premier."

Voor MR-voorzitter Bouchez is er geen sprake van een genocide. Er zijn nu vier keer meer Palestijnen dan in 1940, oordeelt hij.

"Pijnlijk. Zoiets ga ik nooit zeggen. Bon, ieder zijn morele kompas."

Is De Wever een goed premier?

"Als tiener zag ik Bart De Wever vaak bezig op tv. Hij blijkt minder koud in het echt. Tijdens de onderhandelingen - ik deed volksgezondheid - bleek hij een aimabel persoon: hij luistert, hij probeert de middenweg te zoeken, hij houdt de ploeg bijeen. Ik ga hem wel na 100 dagen nog geen punten geven; pas op het einde van de rit krijgt hij zijn rapport van mij."

Sommige van uw voorgangers zeiden na het Kamerfractieleiderschap: 'Zo'n gruwelijke baan wil ik nooit meer.'

"De afgelopen twee maanden heb ik er alleszins oprecht van genoten. We zullen op het einde van de legislatuur nog eens een klapke doen, zeker? Ik ben ook zeer dankbaar dat de andere parlementsleden mij voorgedragen hebben. Bij ons kiest de fractie, en niet het hoofdkwartier, zoals bij andere partijen."

Was u niet liever Frank Vandenbroucke (Vooruit), minister van Volksgezondheid, blijven tackelen als 'gewoon' parlementslid?

"Ik ga dat blijven doen. Frank moet nog niet achteroverleunen. (lacht) Dat mag hij doen als ik op pensioen ben. Ik leg andere accenten in het gezondheidsbeleid. Gelukkig heb ik tijdens de onderhandelingen de nabijheid en betaalbaarheid van zorg zoveel mogelijk kunnen beschermen."

De fouten stapelen zich op in de zaak van de spermadonor die aan meer dan vijftig kinderen een kankergen doorgaf. Ging Vandenbroucke daar in de fout?

"Frank heeft zelf al gezegd dat deze en de vorige regeringen mee verantwoordelijk zijn. Wij stellen al tien jaar voor om de anonimiteit van de donor op te heffen. Het is vooral pijnlijk dat er eerst zo'n drama moet gebeuren voor er echt actie wordt ondernomen. Het belang van de ouders kan echt niet langer boven dat van het kind staan.

"Ik heb het er persoonlijk ook moeilijk mee dat de minister weinig empathie toonde toen Steph Raeymaekers, de voorzitter van de vzw Donorkinderen, bij hem op gesprek ging. Waarom kon hij zich niet menselijker opstellen?"

Mist de minister in het algemeen empathie?

"Ik zou toch menselijker zijn. Elke politicus moet beseffen dat aan elk politiek dossier een menselijk verhaal kleeft. Daar haal ik in ieder geval mijn brandstof."

Valerie Van Peel (N-VA) trok zich het lot van de asbestslachtoffers zo hard aan dat ze opbrandde.

"Ze zeggen vaak dat je in de politiek een olifantenhuid moet kweken, maar dit werk heeft mij juist zacht gemaakt. Het zou toch gigantisch schrijnend zijn dat iemand me zijn verhaal vertelt en ik me omdraai en denk: pfff, dat raakt mijn koude kleren niet. Er is toch niks mooiers voor politici dan de zorgen van de mensen te kunnen wegnemen? Maar zulke verhalen geven mij juist energie, die zuigen mij niet leeg.

"Let wel: tijdens de onderhandelingen ben ik geen softie, maar een harde tante."

U pleit ervoor om het invriezen van eicellen van vrouwen - het zogenaamde social freezing - betaalbaarder te maken. Primeert daar dan niet het belang van ouders boven dat van het kind?

"Ik wil het invriezen van eitjes voor vrouwen tussen 35 en 37 betaalbaarder maken, omdat dit nu een bom geld kost en daardoor alleen weggelegd is voor de happy few. Het gaat over 232.000 vrouwen bij wie de vruchtbaarheid op dat moment pijlsnel daalt, maar velen van hen hebben hun kinderwens al vervuld of hebben er geen. De vrouwen die wel eitjes willen laten invriezen, doen dat zeer bewust: zij weten dat ze kinderen willen, maar missen op dat moment de context waarin ze hen willen grootbrengen."

Heeft u eitjes laten invriezen? Of zou u het doen?

(scherp) "Dat doet er toch niet toe? Eigenlijk stoort het me geweldig dat vrouwen vanaf hun dertigste constant - op elk feest, op elk etentje - de vraag krijgen wanneer er kinderen komen. Kunnen we komaf maken met die druk? Mannen krijgen zelden de vraag wanneer ze zullen starten met kinderen.

"Maar, om dus toch maar te antwoorden op de vraag: ik heb geen eitjes in de diepvries. Ik maak geen wetsvoorstellen op maat van mijn eigen leven.

"Uit een enquête van onze partij blijkt dat zes op de tien Vlamingen twijfelt aan hun kinderwens omdat ze vrezen dat ze niet alles bij elkaar gepuzzeld zullen krijgen. Vier op de tien twijfelt om die kinderwens helemaal op te bergen. Dat is toch enorm alarmerend?"

Die vragen over jullie kinderwens krijgen jullie natuurlijk wel omdat uw man in elk interview zegt hoe graag hij een gezin wil.

"Eerlijk? Dat is nu niet aan de orde, maar ik vind het wel mooi dat Sammy er zo openlijk over praat. Het bewijst voor mij telkens weer dat hij een zorgzame en warme man is. Als er kinderen komen, zal hij in ieder geval ook de mouwen mogen opstropen zodat thuis alles op rolletjes verloopt. Dat weet hij goed genoeg." (lacht)

"En wij delen vijf procent van ons persoonlijk leven met Vlaanderen. Vijf procent. Wij zetten soms wat foto's op Facebook of Instagram, maar niet meer dan andere koppels van onze generatie. Wij geven ook geen dubbelinterviews, we wimpelen veel vragen af. Ik begrijp dat kiezers nog veel meer willen weten, maar ik wil echt niet meer vertellen dan ik nu al doe."

Kopen vrouwen die eitjes laten invriezen niet gewoon gemoedsrust zonder enige garantie op succes?

"Pff. Ofwel zet je een roze bril op en geloof je dat je de kinderwens van meer vrouwen kunt verwezenlijken. Ofwel zet je een gitzwarte bril op en kun je maar beter meteen alle fertiliteitscentra sluiten. Wij zetten ook niet alleen in op social freezing. We pleiten ook voor een familiekrediet, waarbij beide ouders meer ademruimte krijgen om voor de kinderen te zorgen."

'Belachelijk duur' vinden uw tegenstanders dat familiekrediet.

"280 miljoen investeren in gezinnen tegen 2029, is dat belachelijk duur? De afgelopen vijf jaar is het aantal mensen dat een jaar niet kan werken door een depressie of burn-out met 44 procent gestegen, wat de ziekenkas 2 miljard kost. Doe toch veel meer aan preventie. En als je dan toch cynisch en utilitaristisch wil zijn: dat gaat ons ook geld besparen."

Zo omzichtig als Farih manoeuvreerde over burgemeester De Crem en minister Verlinden, zo voluit gaat ze bij het thema gezondheidszorg.

"Ik steun de visie van Vandenbroucke dat we naar clusters van ziekenhuizen moeten. Maar voor reguliere behandelingen is nabijheid prioritair. Mensen met kanker die dertig keer chemo of bestraling nodig hebben, moeten dicht bij huis die behandeling krijgen zodat ze niet zwak en moe nog vijftig kilometer moeten rijden. Idem voor de huisartsenwachtposten: van Kinrooi naar Genk ben je 's nachts drie kwartier onderweg. Ik heb me kwaad gemaakt op Frank tijdens de onderhandelingen zodat hij zijn eerste plan heeft herbekeken."

Of ze het graag zou doen, dat ministerschap van Volksgezondheid? Ze draait wat rond de pot, maar geeft dan toe: "Ja. Maar niet om de status, wel om de impact." Ze had het al kunnen zijn, minister. Bij het plotse vertrek van Wouter Beke was ze een van de mogelijke nieuwkomers. "Ik zat toen nog maar een jaar in de politiek. Het gaat nu al snel."

U zult altijd het verwijt krijgen dat u die snelle carrière aan uw man dankt.

"Ach. Toen ik in het parlement raakte, was dat dankzij Jo Vandeurzen, omdat ik op zijn kabinet werkte. Nu ben ik blijkbaar fractieleider dankzij Sammy. Waarom zou ik elke stap in de politiek te danken hebben aan een man?"

"Bij mijn start in het parlement waren we nog niet samen. We waren toen wel al goede vrienden, maar nog geen koppel. Ik ben toevallig verliefd geworden op een collega, net zoals zoveel mensen."

"Ik moest mijn gevoelens toch niet uitschakelen omdat ik misschien verwijten zou kunnen krijgen? Ik sta mijn eigen mannetje, ik rijd mijn eigen parcours, ik bepaal de lijnen in de fractie."

In de fractie bent u de baas van uw man.

"Uiteraard. En ja, hij luistert naar mij."

Zijn er veel vergaderingen waarin jullie elkaar tegenspreken terwijl de halve partij erop zit te kijken?

"Ja. Daar is toch niks mis mee? Sammy en ik zijn zeer gedreven, dus wij clashen al eens in de fractie..."

En achteraf is het stil in de auto?

"Wij rijden zelden samen naar huis omdat we elk onze eigen agenda hebben. Wij spreken thuis ook bijna nooit over politiek."

Dat kan toch niet?

"Ik val niet graag in herhaling - wij overlopen dus nooit op voorhand de punten van een vergadering. Politiek is politiek en privé is privé, dat zijn twee afzonderlijke eilanden bij ons. Mijn relatie is te belangrijk om haar met mijn carrière te mixen."

Er zullen toch altijd gemene roddels zijn? Het ergste is eigenlijk dat u ze nooit zult horen, zeker niet die in uw eigen partij.

"Wie klachten heeft, mag die altijd recht in mijn gezicht zeggen. Mijn deur staat open. Ik heb mijn parler vrai en apprecieer het enorm als anderen die ook hebben. Noem mij maar naïef of hardhorig, maar tot nu toe heb ik nog geen enkele venijnige roddel gehoord. Integendeel: de journalisten en de collega's zijn zeer correct.

"Ik ben gewoon verliefd geworden. Op een man die mijn normen en waarden deelt en die mij aan het lachen brengt. Ik ga dat geluk niet wegsteken of verkwanselen. Iedereen in de Wetstraat weet hopelijk hoe volwassen en gezond wij omgaan met onze liefde voor elkaar.

"Zal ik jullie nog wat meer vertellen? Ik weet eigenlijk nu minder dan voor onze relatie. Veel collega's gaan ervan uit dat ik van alle partijzaken op de hoogte ben omdat Sammy de voorzitter is. Hoe vaak ik moet zeggen: 'Gasten, jullie moeten mij dat ook vertellen of een mailtje sturen, want wij houden na het werk niet elke dag een debriefing over de partij.'"

U zult wel samen moeten beslissen wie zijn lokale carrière opgeeft.

"Moeten wij daarover spreken? Wij zijn getrouwd, wij wonen samen, maar hebben elk onze eigen woning."

Hoe doet u dat?

"Wij organiseren ons gewoon, zoals elk modern gezin, in functie van onze agenda. Nu eens zijn we in Vilvoorde, dan weer verblijven we in Genk. De liefde is zo groot dat we er alle praktische rompslomp met plezier bij nemen."

U bent niet bang dat ze uw vuile was komen controleren omwille van mogelijke domiciliefraude?

"Wij doen toch niks onwettigs? Iedereen is welkom om mijn kasten te doorzoeken. Ik heb het geluk dat er zowel in Vilvoorde als in Genk wat kleren hangen. Wij zijn geen nomaden met een knapzak, die 's nachts op pad gaan." (lacht)

Uw politieke opponenten zullen sneren dat u 'geen echte Genkse' meer bent.

"Recent stond er een groot portret van mij in Het Belang van Limburg: de journalist had overal gehoord dat ik zeer aanwezig ben in Genk. Wij komen allebei graag onder de mensen, dus plannen we zorgvuldig onze tijd samen.

"Soms denk ik dat wij het makkelijker hebben dan koppels waarbij een van de partners elke avond vanaf vijf uur thuis zit op de ander zit te wachten. Dat verwachtingspatroon hebben wij niet."

Reist de hond, Pamuk, altijd mee?

"Pamuk is er altijd bij. Stiekem verdenk ik haar ervan dat ze veel liever in Limburg is dan in Vilvoorde. (lacht luid) Wij hebben veel meer groen."

Komt er nog een groot trouwfeest? En een viering in de kerk?

"Dat deeltje van mijn leven ga ik niet met Vlaanderen delen. Wij zijn voor de wet in intieme kring getrouwd. Gewoon met de familie in het stadhuis in Vilvoorde en een etentje bij onze favoriete Italiaan in Genk. Ik ben blij dat ik het op die manier heb gedaan, want we hebben allemaal voluit kunnen genieten.

"Sammy en ik zijn echte familiemensen; dat is een extra reden om onze beide huizen te houden. Wij willen op ons 36ste onze ouders niet zomaar in de steek laten. Zijn ouders hebben hun gezondheidsproblemen, mijn mama heeft het al zwaar gehad. Wij willen voor hen zorgen en dus vaak in de buurt zijn."

U hebt uw moeder lang verzorgd.

"Eén datum ga ik mijn hele leven onthouden: 6 december 2018, de dag waarop mijn mama haar eerste beroerte kreeg. De eerste was de ernstigste, daarna zijn er nog drie gevolgd. Ineens belandde die altijd zo actieve vrouw in een rolstoel. Haar ware aard, haar vechtersmentaliteit, is toen naar boven gekomen. Ik heb die een beetje van haar, denk ik.

"Op een gegeven moment oordeelden de artsen: je zit aan je maximum. Ze had terug leren spreken, maar niet vloeiend, en kon nog niet wandelen. Ze wilde toen absoluut verder revalideren en, zie, vandaag werkt ze terug.

"Bij beroertes - in België zijn er vijftig per dag - telt elke seconde: je moet binnen het zogenaamde golden hour in een ziekenhuis raken. Vandaar dat ik ook zo hamer op die nabijheid: die kan echt iemands hele verdere leven bepalen."

Uit wat voor nest komt u?

"Mijn vader was eerst slager, en werkte later aan de lopende band in een kaasfabriek. Nog vaak kom ik mensen tegen die zeggen: "Ik heb met uw papa nog bollen kaas rondgedragen bij Yoko.

"Hij vertelt graag: 'Eerst had ik drie kinderen, en toen kwam Nawal. Toen had ik er ineens veertig.' Ik ben een energiebommeke, hè. Mijn broers en zussen hebben een totaal ander profiel dan ik; wij kregen een vrije opvoeding. We moesten onze uiterste best doen, maar mochten wel zelf onze keuzes maken.

"Een broer is handelsingenieur, een andere broer industrieel ingenieur, een zus kapster en mijn kleinste broer muzikant. Onze thuis was als een trampoline: we moesten zelf springen, maar konden altijd terugveren als het even moeilijk ging.

"Mijn beide ouders hamerden ook op sociaal bewustzijn en plichtsbesef. Mijn mama is sociaal werkster. Ze zei altijd: 'Jullie moeten het voorbeeld zijn. Jullie moeten tonen dat het anders kan.' Ik heb die boodschap ook proberen uitdragen naar andere jongeren: er is een toekomst, er zijn kansen, ook voor jullie."

"Ik kom echt van de cité, in Winterslag. Ik woon nu nog, bewust, op drie straten van mijn ouderlijk huis. In mijn jeugd heb ik vaak van dichtbij gezien hoe fout het kan lopen met jongeren die opgegeven werden en in de criminaliteit belandden.

"Juist daarom durf ik zeggen dat die beperking van de werkloosheid in de tijd wél een sociale maatregel is. Verstrenging is niet vanzelf een verkilling. Werk is een verrijking, geen straf."

U wordt weleens de cd&v-versie van Zuhal Demir genoemd. Even rechtuit, even Limburgs, even ambitieus.

"Ik vind dat vreemd, die vergelijking; ik ben toch gewoon mezelf? Trouwens: ik ben in Genk opgegroeid en gebleven." (lacht)

Wie van jullie gordt ooit de sjerp om?

"Onze burgemeester is nog jong en doet het schitterend. Of Sammy zal verhuizen als ik voor de sjerp ga? Euh, dat is nog niet aan de orde. Pamuk bepaalt vooral waar wij gaan en staan, en dat zal nog wel even zo blijven." (lacht)